Από το 902.gr
Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης *
Να συμφωνήσω; Θα συμφωνήσω… Γιατί όχι; Και απολύτως, μάλιστα. Με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη; Ναι… γιατί όχι. Τον Κύριο Κυρό Χρυσοχοϊδη Μιχαήλ. Δικηγόρον, Πόντιον εκ Βεροίας, Περιφερείας Ημαθίας. (Τι κόμη!!! Τι χρώμα!!!) Ετών 65. Και… της παρούσης, βεβαίως, Κυβερνήσεως Υπουργόν. Απαραίτητη η διευκρίνισης…. Διότι ο περί ου το κείμενον Κύριος Κυρός – εκ του … κύρους…; – (βυζαντινή η προσφώνησις Σημαντικών Αξιωματούχων όπως, λέμε, π.χ. νυκτέπαρχος, κουροπαλάτης, νιψιστιάριος, βόθρος, οστιάριος, βεστάρχης, σπαθαροκουβικουλάριος, σφχχχχχχχ-ιος κ.α., κ.α., κ.α.) ήτο Υπουργός με τα αυτά officia και επί Κυβερνήσεων – ωραία χρόνια!!! Μα πολύ ωραία χρόνια, τι να λέμε, τώρα – ΠΑΣΟΚ.
«Ο Τζακ Ο Χάρα (όμως) ήταν φτωχός.
Κι ήρθε ο χειμώνας ο μακρύς
—————————————
και βρήκαν μες το χιόνι
της γειτονιάς το φρόκαλο
Τον Τζακ Ο Χάρα – κόκκαλο»
(Μουσική : Γ. Ζαμπέτας, στ. Θεοδόσης Άθας)
Συμβαίνουν αυτά…
Ο περι ου το κείμενο, λοιπόν, Υπουργός Κύριος Κυρός κτλ., κτλ., κτλ., ως (ο… απανταχού παρών και τα πάντα πληρών) σώφρων και επι-δέξιος πολιτικός, αλλά περισσότερον, εδώ, ως Προφήτης Ιεζεκιήλ (να πούμε και δύο λόγια για τον προφήτη μας, εποχής Ναβουχοδονόσορα, τέκνον Ιερέως – τον τρόπον του τον είχε – δια να κατανοήσωμεν και το κείμενο – μην πάει και τελείως στον βρόντο – ) και τι Προφήτης, (νυκτέπαρχος – σπαθαροκουβικουλάριος) : «αμείλικτος εχθρός και απηνής διώκτης κάθε αμαρτίας και υπεροπτών και αλαζόνων αρχόντων ως και …. προβλεψίας (Τειρεσίας) καταστροφών, (ο Προφήτης Ιεζεκίηλ, αυτά) απευθυνόμενος, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από δω και πέρα, με νουθετικόν Μέγα Δρουγγαρίου – εισαγγελικόν; – προφητικόν λόγον προς υπερόπτες και αλαζόνες άρχοντες των καφοδείων και των σουβλακερί και των καντινών (χώρων εστίασης σε τωρινά, (ημέρα, νύχτα μέχρι 12), – εποχής κορονοϊού – ελληνικά) τόνισε με σαφήν σαφήνειαν. Ανευ πίστης και πιστής εφαρμογής των εξαγγελθέντων – κατά της επιδρομής του εφιαλτικού κορονοϊού – μέτρων … του φορέματος – συνελόντι ειπείν – της μάσκας, «σκάβουν τάφους». «Σκάβουν τάφους» συνελλήνων. Οι άρχοντες των καφοδείων, οι αλαζόνες των σουβλακερί, οι υπερόπτες των καντινών. «Σκάβουν τάφους». Μάλιστα… αυτό τόνισε με σαφήνεια ο Κύριος Κυρός υπουργός…. Κι αυτό δεν θα το επιτρέψει… Ο Υπουργός – να «σκάβουν τάφους» δηλαδή και να υπονομεύουν. Τις ΜΕΘ και το ΕΣΥ… Και γι’ αυτό έχει τον τρόπο του. Υπουργός είναι, εξάλλου και μάλιστα επί κυβερνήσεων και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και … (ο Θεός, ο Θεός ξέρει…), Με πείραν … κτηθείσα εν τη υπηρεσία… Του καθήκοντος.
Κι εμείς – όχι εσείς … – εγώ, δηλαδή (πληθυντικός Μεγαλο-μανίας, αυτό) που γράφω το ιδιόμορφον, περί ευθυνών και κορονοϊου, κείμενο – εσείς … τι δουλειά έχετε – λέω να συμφωνήσω. Με τον Κύριον Κυρόν Υπουργό… Για το «ποιοι σκάβουν τάφους»… δηλαδή. Το δήλωσα, εξάλλου, και … εν αρχή. Φεύγει, λοιπόν, το «να»… Συμφωνώ, λοιπόν. Όμως… ναι μεν… φεύγει το «να» μπαίνει όμως, το «όμως…». Και δείτε πως.
Ο Κύριος Κυρός Υπουργός, νυκτέπαρχος, νιψιστιάριος, κλπ., κλπ., κλπ. θα συμφωνήσει μαζί μου πως οι όσοι και όποιοι λειτουργούν με αβελτερία – ναι… αβελτερία και όχι μόνο – και οδηγούν ανθρώπους να στοιβάζονται ως «πασταί σαρδέλαι» εις ΜΜΜΙ (Μέσα Μαζικής Μεταφοράς Ιχθύων), πρώτα, αυτοί σκάβουν εκατοντάδας τάφους ;
Ο Κύριος Κυρός Υπουργός, νυκτέπαρχος οστιάριος κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ., θα συμφωνήσει μαζί μου πως οι όσοι και όποιοι λειτουργούν με αβελτερία – ναι … αβελτερία και όχι μόνο – και … οδηγούν τους μαθητές να στοιβάζονται είκοσι – εικοσιπέντε και τριάντα σε αίθουσες των τριάντα τετραγωνικών μέτρων και σε κοντέϊνερς («κρύο… κρύο…. παγωνιά σαν νερό στην ποταμιά» Μουσική Γιάννη Γλέζος, στ. Λόρκα – Λευτέρης Παπαδόπουλος, τρ. Έλενα Κυρανά) πρώτα αυτοί σκάβουν εκατοντάδας τάφους ;
Ο Κύριος Κυρός Υπουργός – άνευ… τέλους – νυκτέπαρχος, βεστάρχης κλπ., κλπ., κλπ., θα συμφωνήσει, μαζί μου, πως οι όσοι και όποιοι, όποτε, (είναι γνωστοί οι αίτιοι… αλλά «τι κάμνομεν»;) λειτουργούν με αβελτερία (ναι … αβελτερία και όχι μόνο) και οδηγούν το (ΕΣΥ) Εθνικό μας Σύστημα Υγείας (που είναι οι έγκαιρες προσλήψεις προσωπικού; που είναι οι έγκαιρες ΜΕΘ ; που είναι …;) σε κατάρρευση πρώτα αυτοί…. «σκάβουν εκατοντάδες εκαντοντάδων τάφους;».
Αν… ναι… Αυτός τότε… ναι και εγώ. Και σοφόν το σαφές… Okey; Okey… Go on, το λοιπόν… Go on… The next.
Τις είναι, το λοιπόν, ο πταίων; Τις είναι, το λοιπόν, ο μουλωχτά καλλιεργών – «τις ο λόγος;» – την εγκληματικήν απειθαρχίαν;
Είναι, μήπως, ο άρχων καφετζής ; Ή, μήπως, είναι ο αλαζών σουβλατζής; Ή μήπως – τον βρήκαμε – ο άρχων, ο αλαζών, ο υπερόπτης (αχ… αυτός ο …. Άτιμος)…. των «βρώμικων» ;
Να ζει, το λοιπόν, κανείς; Ή να μην ζει; Να ζει, να ζει… αλλά να κουνάει και τα χέρια του…
Και, προ τέλους, ιδού το Μέγα του Μικρού, Βαρναλικου Μώμου, Μέγα – ζαβαρακατρανέμια – ερώτημα.
«Πες μου παππού, πες μου παππού
… αυτός ο κόσμος πάει που…
Πες μου γιαγιά, πες μου γιαγιά
γιατί αν δεν έχουμε μαγιά
η ζύμη δεν φουσκώνει…
Πες μου μαμά, πες μου μαμά
γιατί όταν πάω σινεμά
ενώ αλλάζω σινεμά
το έργο… δεν αλλάζει.»
(«Πες μου παππού» Μουσ. Στίχοι ΟΛΑ….ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ, ΟΛΑ ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ, ΟΛΑ… ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ).
Πες μου παππού, πες μου παππού
Τώρα που όλα παν αλλού
εγώ… να πάω που.
Το τελευταίο αυτό ερώτημα, είναι του… Μώμου, του συνώνυμου μικρού εγγονού μου Δημήτρη Φ.
Αμ δε Δημήτρη… Αμ δε… εμείς.
Εσείς έχετε τις απαντήσεις… Εσείς.
* Συνταξιούχος. Ιστορικό στέλεχος της Βιομηχανίας της ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ σε ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ και MINOS – EMI. Συγγραφέας του βιβλίου «Με αφορμή την ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ. Η Βιομηχανία της δισκογραφίας στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα». Εκδόσεις ΚΨΜ
