Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης*
Και αφού, όπως δηλώνω, γνωρίζω, καλά, γράμματα–κολυβογράμματα, οφείλω (χρέος γραμματισμένου) να πω καθαρά προς εσάς… αλλά και προς εσάς… που δεν γνωρίζετε, καλά, γράμματα–κολυβογράμματα, τι πρέπει να κάνετε, -τώρα… Εδώ και τώρα, μέρες λευκές χιονιού και παγωνιάς, («qui tacet consentint: ο σιωπών συναινεί…»)- για να έρθει κάποια φορά ο καιρός:
- Που δεν θα κρυώνουν τα παιδιά…
- Που δεν θα πεινάνε τα παιδιά…
- Που δεν θα πονάνε τα παιδιά.
- Και που δεν θα μαθαίνουνε… γράμματα-κολυβογράμματα. Τα παιδιά
Όπως… κι εμείς
ΘΥΜΩΣΤΕ
Θυμώστε. Θυμώστε, επιτέλους, με κάτι.
Θυμώστε με τα λαμόγια που σας κοροϊδεύουν κατάμουτρα.
Θυμώστε με αυτούς που σας κλέβουν χωρίς καμιά αιδώ.
Θυμώστε με τους ελεήμονες και τους ευλαβείς.
Θυμώστε με τους γραμματείς και φαρισαίους.
Θυμώστε με τα θεϊκά «τιρερέμ» και τα ανίερα εγκώμια.
Θυμώστε, όμως, πρώτιστα με τον εαυτό σας που δεν θυμώνει με τους εναλασσόμενους επιβήτορές του και κάθε τέσσερα χρόνια τους ιερουργεί.
Θυμώστε με τα τάγματα αγγέλων και δαιμόνων που σας συνθλίβουν καθημερινά.
Θυμώστε με τον καναπέ σας που σας παρέχει την άνεση να λέτε: «Δόξα τω Θεώ και σήμερα». Θυμώστε με τους Ερυσίχθονες* πολιτικούς σας.
Θυμώστε, τέλος πάντων, με κάτι.
Και τότε ίσως διαμαρτυρηθείτε. Ποιος ξέρει μπορεί και να αντισταθείτε.
Μπορεί…
Έτσι, ίσως, υπάρξει ελπίδα… Για σένα. Για μένα. Για όλους. Όμως, πρώτα από όλα,
Θυμώστε.
* Ο έχων ακόρεστη πείνα, ο αδηφάγος, ο μη χορταίνων με τίποτα. Μαύρος γάτος, άσπρος γάτος… με τα ποντίκια τι γίνεται;
*Συνταξιούχος. Ιστορικό στέλεχος της βιομηχανίας της Δισκογραφίας σε Columbia και ΜINOS-ΕΜΙ. Συγγραφέας του βιβλίου «Με αφορμή την Columbia- Η βιομηχανία της δισκογραφίας στην Ελλάδα κατά τον 20ον αιώνα». Εκδόσεις ΚΨΜ.
