Από το Ριζοσπάστη
Μέσα στον Αύγουστο η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε για «διαβούλευση» το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) για τη χρονική περίοδο 2020 – 2030. Στην κυβερνητική πρόταση αποτυπώνεται η σταθερή επιδίωξη των αστικών κυβερνήσεων για την ενίσχυση των κερδών του κεφαλαίου σε βάρος της υγείας του λαού, του λεηλατημένου εισοδήματός του και του περιβάλλοντος. Το ΕΣΔΑ κινείται στις ράγες της «κυκλικής οικονομίας» και της πρόσφατης Ευρωπαϊκής Οδηγίας για τα απόβλητα.
Το «νέο» ΕΣΔΑ δεν είναι και τόσο νέο, καθώς αποτελεί επικαιροποίηση και επανεκκίνηση σε κάποιες περιπτώσεις του υπάρχοντος ΕΣΔΑ, που είχε δημοσιεύσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι:
-Ολοκληρώνεται το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην καρκινογόνα καύση – βλέπε τσιμεντοβιομηχανίες – προσφέροντας τώρα διευρυμένο χώρο και στους μονοπωλιακούς ομίλους των εργοστασίων καύσης. Και οι δυο μαζί καλούνται να μοιραστούν ενεργειακά μέχρι το 2025 το 17,9% και μέχρι το 2030 το 32,3% επί της ετήσιας ποσότητας των παραγόμενων απορριμμάτων, από 1,5% το 2018.
-Συνεχίζεται η προέλαση των Μονάδων Επεξεργασίας Σύμμεικτων Αποβλήτων (ΜΕΑ), που θα εξασφαλίζουν την απαραίτητη καύσιμη ύλη σε εργοστάσια καύσης και τσιμεντοβιομηχανίες
-Τα «φιλόδοξα» ποσοστά που μπαίνουν για την ανακύκλωση (το 55% επί των παραγόμενων απορριμμάτων μέχρι το 2025 και το 60% μέχρι το 2030) θα παραμείνουν στον κάλαθο των αχρήστων. Πολύ περισσότερο που ενταφιάζεται οριστικά η ανακύκλωση του οργανικού κλάσματος των αποβλήτων και των πρασίνων, ποσοστό περί το 45% των απορριμμάτων, αφού επιλέγεται συνολικά η ενεργειακή επεξεργασία του. Η διαχείριση των αποβλήτων παραμένει στα χέρια της αστικής τάξης ως ένα πρόσθετο μέσο, παράλληλα με τις ΑΠΕ, για την προώθηση της ιδιωτικοποίησης της Ενέργειας, ιδιαίτερα της ηλεκτρικής.
-Από τον συνολικό τζίρο για το νέο ΕΣΔΑ, μόλις το 4,3% προβλέπεται να διατεθεί για «δίκτυα χωριστής συλλογής», δηλαδή για τον εξοπλισμό που υλοποιεί το συντριπτικό μέρος της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή, μέσω των δημοτικών υπηρεσιών.
-Ενισχύεται η λογική «Πληρώνω όσο πετάω», που συγκεντρώνει το σύνολο σχεδόν του αυξημένου κόστους διαχείρισης των απορριμμάτων στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών.
-«Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η ενσωμάτωση του κόστους τέλους του κύκλου ζωής στις τιμές των προϊόντων», σημειώνεται. Με απλά λόγια, να πληρώνουν από τώρα οι εργαζόμενοι τα μελλοντικά έξοδα για τη διαχείριση των προϊόντων που αγοράζουν, όταν αυτά καταστούν απόβλητα, όπως ήδη γίνεται για τις συσκευασίες και κάποια άλλα προϊόντα.
-Παραχωρείται απόλυτη εξουσία στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να επιβάλλει με απόφασή του τη διαπεριφερειακή συνεργασία μεταξύ ΦΟΔΣΑ ως προς τη χρήση βασικών υποδομών, ακόμα και κατά παράβαση των προβλέψεων των ΠΕΣΔΑ!
-Από τις 725 σελίδες του κειμένου, μόλις 7 αφιερώνονται στη διαχείριση των επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων, και μάλιστα με γενικόλογο και απολογιστικό τρόπο. Τι άλλο σηματοδοτεί αυτό εκτός από μια βαθιά υπόκλιση στην «ασυλία» του κεφαλαίου;
Στο ΕΣΔΑ 2020 – 2030 αποτυπώνεται ο σχεδιασμός της αστικής τάξης να επιταχύνει την υλοποίηση των σχεδιασμών για τη διαχείριση των αποβλήτων, προωθώντας χρυσοφόρες για το κεφάλαιο επενδύσεις, εχθρικές όμως για το περιβάλλον, την υγεία των λαϊκών στρωμάτων, το εισόδημά τους, αξιοποιώντας και τα αδιέξοδα που υπάρχουν, για να έχει τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις.
Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν αποκτήσει μεγάλη εμπειρία. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν σε όλη την Ελλάδα κόντρα στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και στον τομέα της διαχείρισης των αποβλήτων είναι ανάγκη να δυναμώσουν, και να στείλουν οριστικά στα σκουπίδια την πολιτική που χαντακώνει τη ζωή και την υγεία του λαού, που καταστρέφει το περιβάλλον.
