Αποχαιρετώντας εκ μέρους του ΚΚΕ τον αγαπημένο μας Μίμη Φεργάδη, ο Θοδωρής Σκολαρίκος, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής της Κ.Ο. Αττικής και δημοτικός σύμβουλος Αγίων Αναργύρων-Καματερού, σημείωσε:
«Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα τον αγαπημένο μας συναγωνιστή Μίμη Φεργάδη που το τελευταίο διάστημα έδωσε γενναία μάχη με τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Ο Μ. Φεργάδης γεννήθηκε στις 30 Δεκέμβρη του 1938 στην Κύμη Ευβοίας, με καταγωγή από τη Σκύρο.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 εργάστηκε ως βοηθός πρεσαδόρου, στο εργοστάσιο παραγωγής πλακών γραμμοφώνου της «ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ» στην Αθήνα και στη συνέχεια ως διευθυντικό στέλεχος της «Columbia» και της «Minos-EMI».
Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Σταθερά έδινε το παρών στους κοινωνικούς αγώνες, σε συμπόρευση με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. «Με ελπίδα, με δύναμη, με καρδιά, με μυαλό» όπως είχε γράψει.
Διετέλεσε γραμματέας της Δημοτικής Ανανέωσης και υπήρξε στενός συνεργάτης με τον αείμνηστο Σπύρο Αποστόλου. Οι παρεμβάσεις που έγιναν στην πόλη, την περίοδο της δημοτικής αρχής με επικεφαλής τον Σπύρο Αποστόλου και τη στήριξη του ΚΚΕ, παρεμβάσεις που βελτίωσαν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, έχουν και τη σφραγίδα του Μίμη Φεργάδη.
Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, γιατί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του ήταν οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης.
Για αυτούς τους ανθρώπους άλλωστε συχνά πυκνά επιστράτευε την αιχμηρή αλλά και ευαίσθητη πένα του προκειμένου με τα κείμενα του να καυτηριάσει, να προβληματίσει, να μας θυμίσει, με σταθερή πυξίδα ότι το δίκιο θα νικήσει και τα σκοτάδια θα διαλυθούν. Αρκετά από αυτά έχουν δημοσιευτεί στο 902.gr και στην ιστοσελίδα της.
Ακόμα και όταν η υγεία του ήταν επιβαρυμένη βρήκε τη δύναμη και τη θέληση προκειμένου να στείλει τις ευχές του για τα 10 χρόνια του 902.gr.
Συγγραφέας του βιβλίου «Με αφορμή την Columbia – H βιομηχανία της δισκογραφίας στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα» όπου αποτύπωσε τη δισκογραφία διαφορετικά από ό,τι τη γράφουν συνήθως, με τη ματιά ενός ανθρώπου που δεν τον ενδιέφερε η χρυσόσκονη αλλά η ουσία, ο άνθρωπος και ο πολιτισμός.
Υπότιτλος κάθε κεφαλαίου, ένας στίχος τραγουδιού, που δίνει το στίγμα του συγγραφέα. Στο κεφάλαιο όπου αναφέρεται στους εργάτες της «ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ», δανείζεται το στίχο από το τραγούδι «Φάμπρικες» του Βασίλη Τσιτσάνη: «Γεια σου περήφανη και αθάνατη εργατιά». Στο επίκεντρο οι εργαζόμενοι στη δισκογραφία, οι «ανώνυμοι» που με τον ιδρώτα τους φτιάχνονταν οι δίσκοι. Άλλωστε όπως σημείωνε και σε συνέντευξη του «το τραγούδι και ο δίσκος είναι κοινωνικά προϊόντα».
Στο αξιόλογο και ενδιαφέρον αυτό βιβλίο αποτυπώνεται η μεγάλη εμπειρία του συγγραφέα στο χώρο της δισκογραφίας και η κοινωνικά ευαίσθητη οπτική του.
Άνθρωπος ζωντανός, προσιτός, με χιούμορ αλλά και τσεκουράτος εκεί που εκτιμούσε ότι έπρεπε να είναι. Άνθρωπος που χαιρόταν τη ζωή, με αγάπη για τα απλά και καθημερινά, για την αγαπημένη του «Ένωση Αγίων Αναργύρων» όπου είχε παίξει ποδόσφαιρο.
Για αυτό και ονειρευόταν ένα κόσμο όπου όλοι θα μπορούν να απολαμβάνουν τους χυμούς της ζωής και δε θα υπάρχουν πληβείοι και πατρίκιοι. Γιατί «μια ζωή εν τάφω;», όπως έγραφε αντί ευχών το 2020, παραμονές του Πάσχα.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Μίμη. Σήμερα βρισκόμαστε στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να σε αποχαιρετούμε, εσένα που πάντα έβρισκες τα πιο ωραία και συγκινητικά λόγια για να αποχαιρετήσεις για τελευταία φορά ανθρώπους που εκτιμούσες.
Θα σε θυμόμαστε και σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε «για το ωραίο αύριο μιας ωραίας γης».
Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη σύζυγό σου Μίνα, στα παιδιά σου Άννα και Βαγγέλη, στην όμορφη οικογένεια σου και στους οικείους σου.»
