Το τελευταίο διάστημα και ενώ εξελίσσεται μια ακόμα καταστροφή για το λαό της Αττικής και το περιβάλλον, έχουμε ακούσει και διαβάσει δεκάδες δηλώσεις του εκλεκτού της ΝΔ περιφερειάρχη Αττικής κ. Πατούλη και των αντιπεριφερειαρχών του.
Κοινή συνισταμένη αυτών των δηλώσεων είναι οι περιγραφές για τις δυσκολίες στην προσπάθεια κατάσβεσης των πυρκαγιών και η διαπίστωση ότι η Περιφέρεια κάνει ότι μπορεί. Εστιάζουν στο γεγονός ότι δεν είχαμε θύματα, βάζοντας προκλητικά τον πήχη στο ύψος της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, ευθυγραμμιζόμενοι με την προπαγάνδα της κυβέρνησης.
Τις τελευταίες μέρες, και ενώ έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για καταλογισμό ευθυνών, ο κ. Πατούλης αναφέρεται σε ευθύνες που υπάρχουν στα δασαρχεία. Και κάπου δω προκύπτουν αβίαστα κάποια ερωτήματα που η διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής βέβαια αποφεύγει σα το διάολο το λιβάνι, συνηθισμένη σε «φιλικές» ερωτήσεις:
Γιατί δαπανώνται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να νοικιαστούν με αναθέσεις κατά την αντιπυρική περίοδο υδροφόρες και χωματουργικά ιδιωτών πάνω στα οποία τοποθετούνται διακριτικά της Περιφέρειας για τα τηλεοπτικά πλάνα; Όπως συμβαίνει με αντίστοιχα μηχανήματα στις πλημμύρες και το χιονιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την αντιμετώπιση της πρόσφατης κακοκαιρίας «Μήδεια» δόθηκαν για εργολαβίες 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Δε θα μπορούσαν άραγε να διατεθούν αυτά τα χρήματα για μόνιμο εξοπλισμό της Περιφέρειας, τη στιγμή μάλιστα που πνεύμονες πρασίνου όπως το Πεδίον Άρεως και το Αττικό Άλσος δε διαθέτουν ιδιόκτητη υδροφόρα;
Tι συζητήθηκε στα Συντονιστικά Όργανα Πολιτικής Προστασίας (ΣΟΠΠ) που συγκλήθηκαν στην αρχή της αντιπυρικής περιόδου με ευθύνη της Περιφέρειας σε κάθε περιφερειακή ενότητα και στα οποία συμμετέχουν στελέχη της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας, καθώς και εκπρόσωποι των Δήμων; Θα δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά των συνεδριάσεων των ΣΟΠΠ;
Γιατί τα στελέχη της Περιφέρειας απαντούσαν «όλα καλώς καμωμένα» στις επανειλημμένες ερωτήσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο για την αντιπυρική προστασία του λεκανοπέδιου;
Αλήθεια πότε διαπίστωσε ο κ. Πατούλης την παντελή έλλειψη προετοιμασίας στα δάση για αντιπυρικές ζώνες, δασικούς χάρτες; Μετά την καταστροφή βεβαίως. Δεν τον είδαμε να έχει την ίδια ανησυχία όταν η κυβέρνηση που τον στηρίζει έδινε στα δασαρχεία 1,7 εκατομμύρια ευρώ ενώ ζητούσαν 17. Ή όταν πέρυσι δεν ανανεώθηκαν ούτε οι συμβάσεις των 5.066 εργαζομένων κοινωφελούς εργασίας, στο πρόγραμμα δασοπροστασίας, που κύριο καθήκον είχαν τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών και τον καθαρισμό των δασών.
Είπε κουβέντα η περιφερειακή αρχή για τη συνέντευξη τύπου που έδωσαν από κοινού Χρυσοχοΐδης και Χαρδαλιάς στις 15 Μάη όπου ακούσαμε ότι φέτος έχει γίνει «τομή και πρότυπη δουλειά στην πυροπροστασία»; Ή για την επίσκεψη κυβερνητικού κλιμακίου στο Τατόι στις 25 Μάη;
Πίσω λοιπόν από το επικοινωνιακό σόου που στήθηκε από την περιφερειακή αρχή πάνω στα αποκαΐδια, υπάρχει η πραγματικότητα που δυστυχώς δεν της κάνει το χατίρι. Τα καμένα Γεράνεια Όρη το Μάη, η καταστροφή στη Βαρυμπόμπη, στο Όρος Πατέρα, στην Ανατολική Αττική.
Η διοίκηση Πατούλη, όπως και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ με την κ. Δούρου, επιδίδονται στο ίδιο «σπόρ», τη στήριξη δηλαδή της κυρίαρχης πολιτικής και στο ζήτημα της προστασίας του λαού. Μέχρι που έρχεται η καταστροφή, στερεύουν τα επικοινωνιακά κόλπα, και ω του θαύματος «ανακαλύπτουν» και αρχίζουν να κατονομάζουν υπεύθυνους, όχι βέβαια επειδή τους έπιασε ο πόνος, αλλά για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες, αφήνοντας πάντα εκτός κάδρου ότι συνδέεται με την εμπορευματοποίηση της γης, όλο το πλαίσιο που βάζει στη ζυγαριά κόστους-οφέλους τα προληπτικά μέτρα για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού, του φυσικού πλούτου.
Ευθύνες όμως που είναι καταγεγραμμένες και δε μπορούν να κρυφτούν, όσες δηλώσεις και αν γίνουν, όσα δελτία τύπου και αν δημοσιευτούν.
Οι εκλεγμένοι της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Περιφέρεια και στους Δήμους της Αττικής θα συνεχίζουν με όλες τους τις δυνάμεις να αναδεικνύουν το ζήτημα της προστασίας του λαού, μια κρίσιμη ανάγκη για τους κατοίκους της Αττικής και όλης της χώρας, που δεν μπορούν στον 21ο αιώνα να τρέμουν για το νοικοκυριό τους και την ίδια τους τη ζωή, το καλοκαίρι με τις πυρκαγιές, το χειμώνα με τις πλημμύρες.
