Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
«Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη.
Εμείς που λες όλα τα φιάχνουμε στο φώς»
(Γιάννης Ρίτσος)
Πώς αλλιώς, άραγε, θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα μικρό, αλλά ακριβό, κείμενο, με δυο απλά, αλλά πολύ ακριβά λόγια, για την εκδημία ενός τόσο άξιου και αγαπητού συναγωνιστή, όπως του Γιώργου Αλεξίου.
Όταν, μόνο, τέτοια απλά, τέτοια καθημερινά και καθαρά λόγια θα άκουγες από τον Γιώργο.
Για το όποιο δύσκολο και περίπλοκο θέμα.
Δραστήριο και δημιουργικό στέλεχος του ΚΚΕ. Από τους πιο αγαπητούς, χαιρόσουν ν’ ανταλλάσεις, μαζί του, απόψεις.
Ενοιωθα, πάντα, μεγάλη τιμή και σιγουριά όταν καθόμουν δίπλα του στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίων Αναργύρων. Αντλούσα πολιτική υγεία και σοφία από την όλη στάση του. Και ένοιωθα βέβαιος πως με τέτοιους κομμουνιστές συναγωνιστές ο κόσμος, αύριο, σίγουρα θα είναι πιο ωραίος και δίκαιος.
Πάντα με νηφαλιότητα, πάντα με το μέτρο ενός σοφού της ζωής και των αγώνων μπορούσε με απλά λόγια να εξηγήσει σε εσένα τον σπουδαγμένο τα πιο δύσκολα, καθημερινά, κοινωνικά προβλήματα. Και να σου δώσει να καταλάβεις, απλά, πώς και γιατί ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος. Για σένα… για όλους.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Και δύναμη για ζωή. Για να τον θυμόμαστε έτσι όπως ο Γιώργος θα ήθελε. Με ελπίδα και πίστη για μια καλύτερη ζωή. Με αγωνιστικότητα και συνέπεια.
Γιώργο καλό σου ταξίδι.
