«Το νομοθετικό έκτρωμα της κυβέρνησης για τα Εργασιακά, που δόθηκε στη δημοσιότητα, στοχεύει να μετατρέψει όλη τη χώρα σε μια μεγάλη ειδική οικονομική ζώνη πλήρους ασυδοσίας του κεφαλαίου, απαγόρευσης των συνδικαλιστικών ελευθεριών και φίμωσης κάθε φωνής που αγωνίζεται για τα εργατικά δικαιώματα.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στην κυριολεξία φέρνει τις “ανατροπές του αιώνα”, αφού:
Νομοθετούν για πρώτη φορά στη χώρα μας τη 10ωρη εργασία, 134 χρόνια μετά την απεργία του Σικάγο και ακριβώς 100 χρόνια ύστερα από την πρώτη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα.
Με βάση την κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται αυτολεξεί: “…οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας…”, ενώ σε άλλο σημείο προβλέπεται “προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή”. Δηλαδή οι εργαζόμενοι ως σύγχρονοι σκλάβοι θα αναγκάζονται να εργάζονται 10 ώρες με απλήρωτες υπερωρίες για σχεδόν 6 μήνες, με μόνη προϋπόθεση οι εργοδότες να τους δίνουν λίγες μέρες άδεια στο ίδιο διάστημα.
Επανέρχεται ουσιαστικά η απαγόρευση της απεργίας στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ, στα ΝΠΔΔ και στους περισσότερους συγκεντρωμένους εργασιακούς χώρους, 44 χρόνια μετά τον μαύρο νόμο του Λάσκαρη.
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης αναφέρει πως “…καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος, η απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο», δηλαδή εγκαινιάζει ένα κυνήγι απέναντι στα Συνδικάτα, δημιουργώντας ανοιχτό μηχανισμό φακελώματος σε όσους εργαζόμενους επιλέγουν να οργανωθούν. Επιδιώκουν να φτιάξουν ένα αρχείο συνδικαλισμένων εργαζομένων, το οποίο θα είναι στη διάθεση του υπουργείου και της εργοδοσίας.
Μειώνεται ακόμα περισσότερο ο μέσος μισθός, επεκτείνεται η ευελιξία και παράλληλα αναβαθμίζεται ως υπέρτατος ρυθμιστής ο Οργανισμός όπου πλειοψηφεί το κράτος και η εργοδοσία (ΟΜΕΔ).
Και αυτά είναι μερικά μόνο από τα εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων, που δρομολογούνται κατ’ απαίτηση του κεφαλαίου και της ΕΕ και τα οποία δεν μπορεί να εξωραΐσει καμία καλοπληρωμένη κυβερνητική προπαγάνδα.
Την ίδια στιγμή, ο χρόνος που επέλεξε η κυβέρνηση μόνο τυχαίος δεν είναι. Εκμεταλλεύεται με άθλιο τρόπο την έξαρση της πανδημίας, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα πιάσει στον ύπνο τους εργαζόμενους.
Είναι βαθιά γελασμένη. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου θα έχουν την τύχη των προηγούμενων από αυτούς που προσπάθησαν να βάλουν στο γύψο τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και τελικά έμειναν στην ιστορία ως πολιτικές γελοιογραφίες.
Είναι ώρα απεργιακού συναγερμού, οργανωμένης λαϊκής αντεπίθεσης!».
