Από το Ριζοσπάστη
Ο εργατικός – λαϊκός κόσμος στη συντριπτική του πλειοψηφία έχει σταθεί με υπευθυνότητα απέναντι στις επιστημονικές οδηγίες για την προστασία από την επιδημία του κορονοϊού, ακολουθεί τα περιοριστικά μέτρα παρά τις πολλές δυσκολίες που προκύπτουν μέσα στην καθημερινότητα και παρά τη συζήτηση που υπάρχει στην επιστημονική κοινότητα σε σχέση με την αποδοτικότητά τους.
Θα πει κάποιος: Δεν υπάρχουν υπερβολικές ή καταχρηστικές μετακινήσεις; Σαφώς και υπάρχουν! Αλλά είναι πραγματικά αγυρτεία να φωτίζεις με τον προβολέα εξαιρέσεις, ακυρώνοντας ουσιαστικά τον κανόνα. Να κάνεις το άσπρο μαύρο, παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα.
Παρακολουθώντας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αυτό το διάστημα, συχνά σου δημιουργείται η εντύπωση ότι ζεις σε άλλη χώρα. Τις μέρες πριν από την απόφαση της κυβέρνησης για τον περιορισμό της κυκλοφορίας, είχαν αναλάβει εργολαβικά να στρώσουν το έδαφος και να προετοιμάσουν το μέτρο αυτό.
Αλλά και μετά τον περιορισμό της κυκλοφορίας, έχει ανοίξει μια «παράξενη» όρεξη σε κάποιους δημοσιογράφους και δημοσιολόγους για το αν τα μέτρα που έχουν παρθεί είναι αρκετά και μήπως πρέπει να ληφθούν πρόσθετα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «κάψας» τους για μέτρα, είναι οι διάλογοι που έλαβαν χώρα σε πρωινή εκπομπή όπου φιλοξενούνταν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης.
Εκεί η φέρελπις δημοσιογράφος ρώτησε τον υπουργό – μια και δυο και τρεις φορές – αν σκέφτεται η κυβέρνηση να λάβει πιο αυστηρά μέτρα, σε σημείο που ο υπουργός σχολίασε: «Βλέπω έχετε μια ανησυχία με τα μέτρα»!
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναρτήσεις με βίντεο που δείχνουν «πειραγμένα» πλάνα συνωστισμού, αλλά και καταγγελία ηλικιωμένου που υποστηρίζει ότι εμφανίζεται σε πρόσφατα τηλεοπτικά πλάνα, ενώ έχει να πάει στο σημείο αρκετές μέρες! Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι για γέλια, αν δεν ήταν πολύ σοβαρά.
Εύλογα ερωτήματα…
Για την οικονομία της κουβέντας, ας δεχτούμε ότι και οι κορόνες για ακόμα πιο αυστηρά μέτρα υπηρετούν αποκλειστικά και μόνο την αγωνία για την προστασία της υγείας του λαού. Αν όμως είναι έτσι, προκύπτουν κάποια εύλογα ερωτήματα:
- Πόσο συχνά ακούμε για την κρατική και διαχρονική κυβερνητική ευθύνη, η οποία έχει δημιουργήσει ένα σύστημα Υγείας που πραγματικά κρέμεται από μια κλωστή;
- Πόσο συχνά βλέπουμε σε εκπομπές στελέχη του ΚΚΕ, που από την πρώτη στιγμή έχει θέσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την ενίσχυση των δομών Υγείας, πλαίσιο το οποίο περιλαμβάνει και την επίταξη των ιδιωτικών μονάδων;
- Από τη στιγμή που τέθηκε στόχος «να μη γίνουμε Ιταλία», με αφορμή τις τραγικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα, ειπώθηκε έστω και μία κουβέντα για την καταγγελία δημάρχων της Βόρειας Ιταλίας ότι οι βιομήχανοι της περιοχής δεν παίρνουν χαμπάρι από κορονοϊό μπροστά στη διασφάλιση των κερδών τους;
- Πόσο συχνά ακούμε για την κατάσταση που επικρατεί σε αντίστοιχους βιομηχανικούς και όχι μόνο κλάδους στην Ελλάδα;
- Μήπως έχει τεθεί η ερώτηση – και δεν το πήραμε χαμπάρι – στον Αδωνι Γεωργιάδη, αν προσυπογράφει και σήμερα τη δήλωσή του ως υπουργός Υγείας το 2013 ότι δεν θέλει να του κλέψει η τρόικα τη χαρά να απολύσει προσωπικό από τα νοσοκομεία;
- Μήπως έχει τεθεί η ερώτηση στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που βγαίνουν στα κανάλια και υπερθεματίζουν για την πρωτοβάθμια περίθαλψη, γιατί δεν άνοιξαν τα νοσοκομεία που είχε κλείσει η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ;
- Είδαμε πουθενά στα κανάλια τις ουρές στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, όπου δεκάδες ασθενείς, στη μεγάλη πλειοψηφία τους άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, περιμένουν να πάρουν τα φάρμακά τους;
- Είδαμε το προηγούμενο διάστημα να προβάλλεται πουθενά η πάγια πρόταση του ΚΚΕ για δραστική μείωση των μισθών των βουλευτών και των υπόλοιπων κρατικών αξιωματούχων, για κατάργηση της αποζημίωσης συμμετοχής στις Επιτροπές και διαφόρων άλλων προνομίων που έχουν οι βουλευτές, ενώ τώρα εκθειάζουν την πρωτοβουλία Μητσοτάκη;
…και υποκρισία
Η υποκρισία τους πραγματικά ξεχειλίζει! Φυσικά αναφερόμαστε στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και στους μεγαλοδημοσιογράφους, όχι στους εργαζόμενους στο χώρο, δημοσιογράφους, τεχνικούς κ.ά. που καθημερινά δίνουν τη μάχη για την επιβίωση, συχνά κάτω από συνθήκες εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Η περιπτωσιολογία και η ανάδειξη μεμονωμένων περιστατικών δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι τα ΜΜΕ λειτουργούν εν είδει Γραφείου Τύπου της κυβέρνησης, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που υπερβάλλοντας εαυτόν γίνονται «βασιλικότεροι του βασιλέως».
Στήνουν το εξής σκηνικό: Τις θετικές εξελίξεις τις πιστώνεται η κυβέρνηση για την «υπεύθυνη στάση» της, αλλά στην περίπτωση που γίνει η «στραβή», η ευθύνη θα βαραίνει τον καθένα από εμάς γιατί δεν φανήκαμε αντάξιοι της «ατομικής ευθύνης» που μας αναλογούσε.
Βάζουν καθημερινά πλάτη για να περάσουν «στη ζούλα» τα μέτρα της κυβέρνησης που χτυπάνε τα εργατικά δικαιώματα και ενισχύουν με πακτωλό χρημάτων τους επιχειρηματικούς ομίλους. Θέλουν να καμουφλάρουν την εργασιακή ζούγκλα που ετοιμάζεται με τα αντιλαϊκά μέτρα που ήρθαν για να μείνουν. Γιατί, θα μας ξαναπούν, πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη για να ξεπεράσουμε «το κακό που μας βρήκε». Ο εφοπλιστής και ο ναυτεργάτης, ο βιομήχανος και ο εργάτης, ο ιδιοκτήτης σούπερ μάρκετ και ο μικροεπαγγελματίας.
Αλλά και την «επόμενη μέρα», όταν η επιδημία θα έχει περιοριστεί και πιθανώς θα έχει βρεθεί και κάποιο φάρμακο, θα μπορεί να διασφαλιστεί η σωματική και ψυχική υγεία του λαού, για την οποία χύνουν κροκοδείλια δάκρυα;
Ποια θα είναι η πρόσβαση στις δομές Υγείας για τους απολυμένους, τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους, για αυτούς που θα δουλεύουν τις μισές ώρες με τα μισά δικαιώματα; Για όλους αυτούς που και από πριν την επιδημία, και μέσα σε αυτήν, και μετά από αυτήν, δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα;
Να δυναμώσουμε τη φωνή μας
Η «ενημέρωση» σε συνθήκες επιδημίας, με μεγαλύτερη ένταση, τίθεται στην υπηρεσία της κυβέρνησης, των επιχειρηματικών ομίλων, στην υπηρεσία τελικά της υπεράσπισης του ίδιου του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το δωράκι της απαλλαγής των καναλαρχών από την ήδη μειωμένη εισφορά που πληρώνουν. Παρά τη δίκαιη αγανάκτηση για αυτά που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε, αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας.
Εξασφαλίζουμε και διαβάζουμε τον «Ριζοσπάστη». Αξιοποιούμε το διάστημα αυτό για την αυτομόρφωσή μας. Ανοίγουμε τους ορίζοντές μας για τη δράση που απαιτούν οι καιροί μέσα από το μαρξιστικό, πολιτικό και λογοτεχνικό βιβλίο. Δυναμώνουμε τη φωνή μας για μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σε καραντίνα διαρκείας να μπουν η αντιλαϊκή τους πολιτική, η κοινωνική και οικονομική οργάνωση που έχει για θεό το κέρδος, και ΟΧΙ τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα.
Θοδωρής Σκολαρίκος
Μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ
Μοιραστείτε:
