Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης*
Εξ όνυχος τον Λέοντα;… Ετσι είναι… Και αν το Λιοντάρι είναι Λιοντάρι και ο Λιόντας είναι Λιόντας (Ο Θάνος ήτανε…) όχι μόνο εξ όνυχος, αλλά και από μια τρίχα… της κεφαλής του τον γνωρίζεις.
Κι ακόμα γιατί Λιοντάρι, ο Λιόντας (ο Θάνος ήτανε…) στην λαϊκή συνείδηση, σημαίνει λαϊκή καρδιά. Ψυχή βαθιά για δόσιμο.
Που χτυπάει δυνατά –αποτρεπτικά για τα… δαιμόνια, τις λάμιες και τ’ άδικα- και πιότερο (όπως του Θάνου…) για τους πολλούς και «της γης τους κολασμένους».
Ετσι, τον Ιούνη του 2019 στην φιλική σύναξη των ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων στον Περισσό, φίλων του ΚΚΕ, κορυφαίος του χορού –λάμπων αστήρ- μεταξύ κορυφαίων, ο Θάνος Μικρούτσικος. Καζάκος, Αντωνόπουλος, Βαλάση, Τσιάνος, Κολοβός κι άλλοι πολλοί… και οι απλοί εμείς.
Τεράστιος Λιόντας, ο Θάνος. Πληθωρικός, ο Θάνος. Καλοδιάθετος και ομιλητικός με χαιρετούρες… να!!! «Χαίρομαι που σας βλέπω… εδώ (τόνιωσα). Να τα πούμε για την Columbia… και για το βιβλίο…». Τίποτα,… τίποτα δεν του ξέφευγε… Δεν τα είπαμε
Εφυγε από τους τελευταίους. Αργά μεσάνυχτα.
Ρούφαγε τη ζωή… τρύγαγε το μελίσσι. Πίστευε.
Για το τεράστιο εύρος (πραγματικά τεράστιο το εύρος) της μουσικής του Θάνου Μικρούτσικου θα μιλήσουν οι γνωρίζοντες πολύ καλύτερα από εμένα. Και οι ειδικοί.
Εγώ θα σημειώσω εδώ ελάχιστα μόνο –τι μπορώ να γράψω εγώ ο ελάχιστος- λόγια και έργα που αφορούν στην τεράστια αγωνιστική, συνδικαλιστική, πολιτισμική του διάθεση και δύναμη. Παρουσία και προσφορά. Θυμητείτε μόνο. «Καντάτα για την Μακρόνησο, Φουέντε Οβεχούνα, Τροπάρια για φονιάδες, Πολιτικά τραγούδια. Τραγούδια της Λευτεριάς, Μουσική πράξη στον Brecht…
Κι ακόμα. Ευριπίδης IV, Opera for one, Εργα ηλεκτρονικής μουσικής, Concerto for guitar, Ιστορία της Λούλου, Ποίηση με Μουσική και… άμμος, ακόμα, της θάλασσας.
Θα λείψει πολύ η «φωνή του Θάνου». Ο λόγος του ο μεστός, ο οραματικός και ορθολογικός. Η σοφία των σιωπών του.
Από τα δίκια και τους αγώνες που πάντα… αναμένονται.
Όμως, θα συνεχίσει να σχεδιάζει… κι εκεί. Ο Θάνος. Με τον αγαπημένο του Γιάννη Ρίτσο. Τον Μπρέχτ, τον Χικμέτ, τον Λόπε δε Βέγκα, τον Μπήρμαν. Τον Κόλια… τον Μάνο… τον Άλκη.
Γιατί ο Θάνος Μικρούτσικος είναι –ναι… είναι…- από τους λίγους εκλεκτούς και «σημαδεμένους». Που ξέρουνε. Που πιστεύουνε… Αλλά και αγωνίζονται για το ωραίο αύριο (κόκκινο τραγούδαγε πως θα γίνει… το χρώμα…) μιας ωραίας γης…
«Εφτά σε παίρνει αριστερά…» Μην το ξεχάσεις.
Αυτά μας έλεγε τον Ιούνιο του 2019. Στον Περισσό. Και θα είναι αιώνια «παρών» ο Θάνος. Που δεν φεύγει… που δεν θα φύγει.
*Συνταξιούχος, Ιστορικό στέλεχος της Βιομηχανίας της Δισκογραφίας σε ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ και MINOS EMI. Συγγραφέας του βιβλίου «Με αφορμή την Columbia. Η βιομηχανία της δισκογραφίας στην Ελλάδα τον 20ό αιώνα». Εκδόσεις ΚΨΜ
Μοιραστείτε:
